Het is een tentoonstelling die inzage geeft in een onderzoeksproces met mensen die anders communiceren.

Wie is er aan het woord? Welke stem is belangrijk? Welk verhaal wordt gehoord?

Sommige stemmen en verhalen worden sneller gehoord en dat bepaald onmiddellijk wie en wat er toe doet. Wie het onderwerp van verhaal mag zijn, is dan ook een politieke kwestie.

Mensen die moeilijk, anders of zelfs niet spreken worden vaak gezien in termen van tekortkomingen. Er wordt gauw uitgegaan van de gedachte dat ze niets te vertellen hebben. Ze krijgen zelden kans om in dialoog te gaan, om bezorgdheden en verlangens te uiten. Kortom, hun verhalen zijn niet enkel letterlijk ongehoord, maar hun manier van communiceren wordt beschouwd als anders, afwijkend, als niet zoals het hoort. 

Hoe kunnen we meer expressievormen begrijpen en genereren? Kunnen we af en toe voorbij het louter gesproken woord en zijn vanzelfsprekende betekenissen gaan? Wat gebeurt er als we inzetten op interacties en ontmoetingen?

Deze tentoonstelling neemt de toeschouwer mee in een onderzoekstraject met mensen voor wie communiceren niet altijd vanzelfsprekend is. Er zullen vragen worden uitgediept rond communicatie, stem en gehoord worden, zonder ze sluitend te beantwoorden. Het proces van het onderzoek staat centraal: de zoektocht naar manieren om situaties te creëren waarin ongehoorde verhalen kunnen onstaan en gehoord worden.

© Sonja Jokiniemi

Naast inzage in het onderzoeksproces  van Leni Van Goidsenhoven, is er ook werk te zien van volgende kunstenaars:

Sonja Jokiniemi, Ann Hamilton, Leen Van Tichelen, Gert De Munter, Karel Verhoeven, Mariske Broeckmeyer, Katrien Vermeire, Marieke Vandecasteele, Davien Dierckx